Herinneringen rond de EFZ van Dick Bruckwilder en Petra Kop 
 
Half jaren zestig wilden de Zeeverkenners hun zeilen op een wat hoger niveau brengen. Er vormde zich een groepje dat een zeilschool zou opstarten en er waren contacten gelegd met de EFZ om mee te doen aan de opleiding van instructeurs. Een daarvan was ik en zo trad ik aan in de Paasweek van 1964. Een zeer leerzame week met aan het eind ‘de uitslag’ bij Heppie in zijn huis. Ondanks dat ik pas 16 was (ik las dat er meer waren in de loop der jaren) werd ik OK bevonden en mocht instructeur worden (als ik mijn leeftijd maar niet aan de grote klok hing).  
Ik kan momenteel niet alle data echt goed nazoeken daar wij sinds okt 2008 aan een wereldverkenning bezig zijn met een OVNI 435, de Sally Lightfoot, waarmee wij momenteel in de West Caribische Zee rondvaren (Panama, San Andres Isla en Providencia (Colombia), Honduras en Guatemala. Ons huis is verhuurd en veel zaken zijn opgeslagen. Bij het doorkijken van de foto’s Oud en Nieuw komen allerlei herinneringen boven. Bijv.:
 

• Tijdens een Sneekweek (een uur eerder naar huis) laat ik mijn boot voor de boerderij overstag gaan, maar kom daarbij in de luwte van de boerderij en lig stil voor een motorjacht. Sip (vdr Zweep) ziet dat en na het schipklaarmaken moet ik maar op de fiets naar Sneek gaan, het jacht opzoeken en mijn excuses aanbieden. Een hele opgave, maar het is me gelukt. 
• Een andere keer heb ik al uren een enorme plas-aandrang en vlak bij huis kan ik niet meer en doe op mijn knieën op het achterdek van de 16 kwadraat mijn plasje. Het wordt gezien en ik krijg een schrobbering: “Dat kun je niet maken”. 
• Op vrijdagmiddag was het te doen gebruikelijk dat de instructeurs mochten zeilen. Als er dan op de Houkesloot gekruist moest worden ging dat vaak (wel binnen de regels) op het scherpst van de snede: dus op 10 cm achterlangs een ander. Daar werd paal en perk aan gesteld. Je bent de hele week bezig de cursisten vooruitkijken, goed zeemanschap en voorzichtigheid bij te brengen. Dat poets je dan op één middag er weer uit. 
• Ook zelf nog cursussen gevolgd. Samen met drie andere instructeurs de A -cursus bij Heppie. Wat een genot om met mensen die aan één woord genoeg hebben te varen. Voorbij de lunchplek met grootzeil, twee fokken en een druil. Geweldig. 
• Met Piet Meijer de toercursus met allerlei grappige en leerzame speciale dingen. 
• Zaterdagmiddag kon je ook zelf zeilen. Door het sluisje bij Goengarijp en daar bij de bakker het onvervalste Friese donkere roggebrood kopen. 
• En zondag-ochtend. Eerst naar het kerkschip waar na de mis Basil onverwacht geweldig jazzy piano speelde. Dan naar de T-steiger bij het paviljoen en de aanwezigen aldaar de ogen uitsteken met prachtig gelukte aankomsten en afvaarten aan en van lagerwal.  
• Altijd was er voor de hele week een schema met: Les geven, bijzitten en later in de zaal zitten ‘om de cursisten aan te moedigen te studeren’. Na de theorie ging de ‘docent’ samen met de bijzitters ergens heen om de les na te bespreken. Dit kan beter zo en dat kan slimmer zus, want je vergat wel ………. Niemand had moeite met dat systeem. Later, toen ik docent was aan de HTS heb ik vaak gepleit voor dat systeem (met de EFZ als voorbeeld) van bij elkaar bijzitten om van elkaar te leren en elkaar advies te geven. Maar dat is zelden gelukt.  
• Één Paasweek samen met Heppie de Moente van binnen geschilderd. Hij had bij allerlei verf fabrikanten naar het beste verfsysteem geïnformeerd, besloten en zo deden we dat. De eerste lagen produceerde een damp waar je niet te lang in moest blijven, dus elk kwartier even luchten. 
• Die Moente zijn we nog eens tegen gekomen op het Wad bij Noordpolderzijl. Wij kloppen aan en wat blijkt. Die mensen hadden hem gekocht van de erven Stam nadat Heppie overleden was. Ik kon nog samen met hen enige zaken aanduiden die ik wist van vroeger. De gaatjes in de tafel beneden voor het elastiek van de olie lamp, het scherpe mes voorin voor het laatste lijntje aan de ankerketting, de reservelampjes voor ‘alles’ in het kastje binnen. Bijzonder.  
• Een andere Sneekweek walkap geweest bij Heppie en elke dag met de Bolletoet naar het Sneekermeer om hier te meten, daar te praten en dan weer ergens anders te meten.  
• Dan komt een keer de kans om leiding te geven. Een week ‘de baas’ zijn over de vloot, mogelijk beslissingen nemen over eerder naar huis of zo. Een hele verantwoording.  
• Dan de avonden. Wachtlopen bij de jeugdcursus. De ene week als lammetjes, de andere week wat moeilijker. En dan tussendoor praten met Anneke, met een biertje en een glaasje sherry. Soms was het zo’n mooi weer dat je ’s avonds bij het maanlicht buiten een boek kon lezen. 
• In het Hol samen lol maken, grappen vertellen en roddelen over cursisten. 
• Maarten van Dijk die vroeg of hij een vloeitje van je mocht hebben. Ja, natuurlijk. Ook als je laatste is? Ja hoor en dan begon hij rustig je pakje vloeitjes één voor één leeg te halen.  
• Dan Petra Kop. Ook zij was instructrice en ik vond haar wel aardig. Op de Kerstreünie van 1966 heb ik ‘haar leren dansen’ zoals ze zelf altijd zegt. En dat deed ik heel aardig vond ze, zo aardig dat ze mij uitnodigde voor een studentenfeest in Utrecht. We waren in 1966 beiden begonnen met studeren, zij in Utrecht en ik in Delft. Laat ik nou aan de EFZ haar adres gevraagd hebben voor een uitnodiging voor een feest in Delft. Die uitnodigingen kruisten elkaar zelfs, maar leidden wel beiden tot een feest etc., etc. 
• Toen ik de eerste keer bij haar thuis kwam zei een zus: “Die jongen?! Die heeft mij laten zakken.” In 1970 zijn we getrouwd en zijn dat nog steeds. We hebben daarna ook nog een aantal weken samen les gegeven en sliepen in een tentje ergens op het terrein.  Bij Petra thuis hadden ze een Vrijheid waar we veel tijd aan besteed hebben. In de zomer van 1973 stond die op de wal bij Kees Nederstigt in Oppenhuizen voor een grote opknapbeurt. Die zomer mocht Petra onverwacht nog meedoen aan de Europese Kampioenschappen roeien in Moskou. Ik kon helaas niet mee en bleef dus alleen achter. Naderhand hebben we de Vrijheid naar Delft gezeild. We zagen bij Elburg voor de eerste maal Plankzeilen. Er was een wedstrijd gaande.